Een klein poosje later... moest ik weer in de auto klauteren. Nou vrouwtje moest me flink helpen hoor, want ik wist helemaal niet meer hoe ik dat ook al weer gedaan had. Even rijden... hmmm ik soeste net weg en toen moest ik er al weer uit.
NEEE, ik wil niet. Ik dook zover mogelijk weg, want ik lag erg lekker. Het lukte niet om te ontsnappen. En maar goed ook, anders had ik 4 uur in een huis gezeten, dat was pas saai geweest.
Ik zag mijn grote vriend Denver weer! Joepie! Alhoewel hij leek niet zo groot meer als de eerste keer... Iedereen was blij, ik ook. Even later gingen vrouwtje en baasje weg, ik wilde mee maar dat mocht niet. Maar daar was Denver en dat was leuk.
Ik heb me geen moment verveeld. We hebben zo leuk gespeeld en gerend, samen op een bot gekauwd, we hebben op het veld achter elkaar aangerend en ik mocht ook heel even los. Dat was fijn, kon ik even m'n snelheid weer testen.... zoef zoef ik had gewonnen!
Maar aan alle leuke dingen komt een eind... Roan wilde me stiekem ruilen en wilde ook best nog wel blijven hoor. Maar vrouwtje en baasje namen me natuurlijk weer mee.... Ik ging rustig achter in de bench in de bus. Rustig zitten? Welnee. Bij de eerste bocht, bonk viel ik om... nee ik deed me niet zeer hoor.
We gingen even een stukje rijden en daar waren ze weer. Joepie! Even binnen kijken en weer in de auto, achterin... blijft lastig. Ik lag heerlijk tegen baasje aan. Ik was zo moe. Toen we thuis waren, moest ik even de bench in, want baasje moest ook naar bed. Nou ja even... de deur ging weer open, maar ik vond het wel goed.... en bleef heerlijk liggen slapen.
Wat was het leuk! Hopelijk gaan we snel weer!
Ook wij vonden het zo leuk dat Luckie er was! Mag ie gauw weer?
BeantwoordenVerwijderenJa hoor! Zeker weten!
BeantwoordenVerwijderen